علی از عالم بالا علی بود

علی از ابتدا مولا علی بود

بداند دشمن وجه خداوند

تمام خلقت ما با علی بود

اگر دارد مقام و رتبه ای نوح

دلیلش گفتن یک یا علی بود

چه گویم در مقام این دلاور

تمام حاصل زهرا علی بود

نبی درباره ی معراج میگفت

تمام صحبت آنجا علی بود

شب معراج دیدم ایهاالناس

ملائک را فقط نجوا علی بود

چه گویم از مقاماتش که دیدم

علی و عالی و اعلا علی بود

به هر منزل که میرفتم در آنجا

ولی و والی و والا علی بود

بدانید ای تمام خلق عالم

امیر و حاکم عقبا علی بود

بداند دشمن بیچاره ی او

ندای حی سبحان یا علی بود

خوشا آنکه گرفتار علی شد

تمام عمر خود را با علی بود

که معیار و حساب روز محشر

به دست حضرت مولا علی بود

نگفتی از خودت اشعار ای(عبد)

یقین رزاق این نجوا علی بود

دست برده به شمشير ولي الله است /دارد انگار زمين زير قدم هاي علي ميلرزد

قصد کرده بگشايد درِ خيبر، را او /از نفس هاي ولی قلعه و در ميترسد

تا نگويند کُفر مردم،دستِ خود بر در زد /ناگهان نغمه ي يا فاطمه از او سر زد

در خيبر را يدالله ،چنان کند ز جا /که گمان کرد عدو صاعقه ي محشر زد

ابر قدرت، فقط مولا اميرالمؤمنين است /همان که پادْشاهِ آسمانها و زمين است

اگر تيغش کسي را لمس کرده /دونيمش کرده ،ضربت آهنين است

علي مسند نشين عرش اعلاست /علي وجهُ الله و حبل المتين است

علي عينُ الله است و بي مثال است /علي ممسوس رب العالمين است

علي با نوکرش مثل برادر /مرام و مشي مولايم چنين است

علي بر هر يتيمي يار و ياور /گذشت و رحمت او بي قرين است

علي شب گرد بين کوچه ها بود /ز حال مستمندان او غمين است

علي با قاتلش هم عدل دارد /مرام و رحمت حق اينچنين است

کمي نان و نمک قوت علي بود /علي با ناتوانان همنشين است

ولاي او ولاي حضرت حق /براي عاشقان حصن حصين است

صداي زنگ درهاي بهشتي /فقط حيدر اميرالمؤمنين است

تا ابد مديون اين لقمه ی پاکت هستم

که مرا غيرِ درِ حيدرِ کرّار نبرد

تا به دنيا آمدم ،اشکی ريخت

او مرا دست اباالفضل علمدار سپرد

کعبه را چون زادگاه حيدر است، ميخواهمش

قبله ی من کعبه نيست،زادگاهِ مرتضاست

کعبه دارد ميشود آماده تا چاکی زند /او گريبان خودش را از برای مرتضی

بَه چه شوری گشته برپا در ميان بيت حق /چون که دارد ميرسد وجه اللهِ بی منتها

جبرئيل و انبيا گرم طواف حرمند /چونکه دارد ميرسد مولا علی روی زمين

آسيه،مريم و حوّا،همگی آمده اند /تا شوند خادمه ی بنت اسد،مادر دين

دست حيدر گشته مشغول ثنای حق تعال /از همان بدو ظهورش غالب است و بی نظير

او اميرالمؤمنين بوده ز آن روز ازل /گشته ابلاغ عموميش به آن روز غدير

حضرت حيدر شدم، ديوانه ات /عشقتان هستیِ من،باشد دليل زندگی

سمت ايوانِ طلايت سجده دارم يا علی /عبد درگاه شما دارد مقام بندگی

کلّ قرآن خدا مجموع در آن نقطه است /نقطه ی با باشد آن خال لب مولا علی

درب خيبر را به يک نيمه اشاره کنده است /حتم دارم گفته آنجا ذکر يا زهرا علی

گشته شيرينیِ اين دنيای من حب علی /عاشق ايوان طلايش اين سگ ناقابل است

گوش کن ای دشمن وجه اللهِ بی منتها /بي ولايش حتم دارم که نمازت باطل است

من آماده ام گداي اين در گردم /مدهوش مي و باده ي حيدر گردم

وقتي که علي ساقي کوثر گشته /بي باده ي نابش به کجا برگردم

آنقدْر،ميِ از باده ي او خواهم زد /تا مست و خمار رويِ دلبر گردم

من بر سگيِ درگهتان مبالم /قسمت نشدِ که مثلِ قنبر گردم

ايوانِ طلاي تو مرا مجنون کرد /با روئيت آن سجده،مکرّر کردم

حيدر نبُود خدا،حيدر باشد /کفر است به وجهِ الله، کافَر گردم

وقتي پسري همچو اباالفضل دارد /عشق است فداي پورِ حيدر گردم

تا عمر بُود ذکر علي ميگويم /اين ذکر من است تا که اطهر گردم

جان هم برود به راه حيدر عشق است /شايد بشود شبيهِ مادر گردم

اينجا بُود آنچه را دلت ميخواهد /آخر تو بگو سوي کجا برگردم

عشق است شود ذکر لبم يا مهدي /عشق است فداي گل حيدر گردم

هرکه بر ايوان مولا سجده کرده گفته است

برتر از کلّ عباداتم همين يک سجده است

بهتر بُوَدش حاصل او مرگ شود

وقتي ز کسي ذکرِ علي تَرک شود

حتما نشود به ذات الله رسيد

هيهات، که ذاتِ مرتضي، دَرک شود

راه اميرالمؤمنين رسمش جنون است

پس نوکرش مشتاق غلتيدن به خون است

باقر نمر با خون خود اثبات کرده

عشق علي اسلام و قرآن را ستون است

هر که بيعت با اميرالمؤمنين رد کرده است

راه رحمت،راه جنت را به خود سد کرده است

هر که بغض حضرت مولا به دل دارد بدان

مادرش در حق باباي خرش بد کرده است

آن دم که دلِ من به هواي تو گرفت /اين دلم دست به دامان عطاي تو گرفت

در جهان حرف و ندا بود ولي شکر خدا /اين وجود من فقط حرف و نداي تو گرفت

تو همان شاه و ولي هستي که هر پيغمبري /وقت اندوه و بلا ذکر ولاي تو گرفت

تو همان مولا علي هستي که ختمي مرتبت /دوش خود را زير پاي تو گرفت

هر کسي شد طينتش پاک و مطهر اي علي /دست بر راه نجات يعني ولاي تو گرفت

آنکه لعنِ بر عدوي فاطمه گويد مدام /زير پرونده ي او مُهرِ رضايِ تو گرفت

تا گفته ام علي بدنم جان گرفته است /اين قلب من به نام تو ايمان گرفته است

هر آدمي که چنگُ زده بر ولاي تو /او دست،به حبل اللهِ قرآن گرفته است

هر لب که گفت نام تو را اي اباالحسن /پس ذکر حي داورِ منان گرفته است

روزي دهنده تمام عوالم فقط تويي /دل معرفت ز سوره ي انسان گرفته است

برق نگاه و قدرتِ حيدر،ذکر فاطمه /سرهاي ذوالفقار تو طوفان گرفته است

هر کس که شد به سمت نجف رهسپار تو /او سجده هاي عشق به ايوان گرفته است

اين جمله ي امام ششم نور مطلق است /مؤمن به ذکرِ علي، ختمِ قرآن گرفته است

حضرت کَرم نموده که ذکر شريف او /جا بر لبِ فقيرِ(عبدِ کريمان)گرفته است

مينويسم از شهنشاه جهان با افتخار /آن امير فاتح و ممسوس ذات کردگار

دشمنان ترسان و لرزان مي شدند /تا به ميدان ميرسيد آن تک يل دُل دُل سوار

مدح اين مولا فقط کار امام است و خدا /کيست آنکه در مقام قابِ اوْاَدنا نگار

آن اميري که بُود خلّاقِ موساي کليم /او به پشتش مي نموده هر يتيمي را سوار

مرتضايي که بُود عرش خدا منزلگهش /با کنيز و با غلامش مي نشيند همچو يار

آيه آيه خط قرآن مدحِ حيدر هست و بس /منکر اين امر باشد سهمِ نار

لا و الّا شأن مولايم علي گشته نزول /لا فتي الّا علي،لا سيف الا ذالفقار

ماتحت لواي شاه عالم حيدريم

ما تابع محض حضرت غظنفريم

با ما تو نزن دم ز عدوي مولا

دل سوختگان غم مسمار و دريم

هر کس که شود اهل تولا و تبري به خدا

بي چون و چرا از ته دل برادريم

اما تو نگو که شيعه و دشمن دوست

از ضربت سيلي به خدا خون جگريم

والله در آن دم که بيايد مهدي

بر دشمن کوثر نبي حمله بريم

هر که زند دم ز احد بودن الله

يا که شود ورد لبش يا رسول الله

والله ز او نيست قبول تا که نگويد

اشهد ان عليا ولي الله

ضربت سيلي و مسمار ،علي کُشت علي کشت

داغ محسن ،در و ديوار،علي کُشت علي کشت

صد آه از اين غربت و مظلوميتِ شير خداوند

روگرفتن ،صورت نيليِ دلدار،علي کُشت علي کُشت

مرد خيبر شکن و غيرت حي متعال

فاطمه در بين انظار،علي کُشت علي کشت

شب غسل فاطمه،تلخ ترين لحظه ي عمر مولا

وَرم بازويِ خون بار ،علي کُشت علي کشت

گنبد فيروزه اي دل را به يغما ميبرد / هر كجا حيدر بود دل را همان جا ميبرد

آنكه در اينجا بود نامش بود بابا شجاع / هر كه باشد خصم زهرا،زنبه اش را مي درد

رضاي حضرت دادار اين است

دليل خلقت ما هم همين است

نباشد حرف احمد غير از اينكه..

. فقط حيدر اميرالمومنين است

شكر خدا كه پيشه ما حب مرتضي است / پس راه حلال زاده از حرام زاده جداست

شكر خدا كه بگويم به هر نفس ... / حيدر فقط امير و ولي و امام ماست

گفتم چه نويسم كه شود مدح تو مولا / ديدم كه نباشد به خدا مدح تو با ما

گفتن ز تو مولا به خدا در حد ما نيست / مدح تو نمودست خداوند توانا

وقتي شب معراج شود عرصه ي حيدر / يعني که فقط علي بُود امام و مولا

وقتي كه يدالله نمودست پذيرايي احمد / يعني كه علي هست فقط رازق و دانا

گفتند كه احمد متعجب شده از نطق خداوند / چونكه بشنيد خداوند تكلم كند از لسان مولا

هنگام خداحافظي ختم رسولان / فرمود خداوند جلي نام علي را

بعد شب معراج بُود نقطه حيرت / هم روي زمين بوده و هم عرش معلا

من حيدريم

من عاشق روي اباالفضل عليم                       از عشق اين پور و پدر من منجليم   

من شير پاك خوردم پس باشد شعارم            من حيدريم ،حيدريم،حيدريم